Een dag vol verrassingen.

Zondag 17 november 2002 is een dag om nooit meer te vergeten. Dankzij het stappen van de avond ervoor kon ik vandaag wat moeizaam uit mijn bed komen. Omdat ik om 10.30 uur met Edwin bij Hengelsport Centrum Purmerend (HCP) heb afgesproken moet ik mij nog flink haasten om op tijd te komen. We gaan vandaag namelijk foto´s maken voor de nieuwe website. Na het schieten van de foto´s kwam het vissen op snoekbaars weer ter sprake. 

Ik heb Edwin meerdere keren verteld dat ik een beetje baal van mijn spinhengel, dat deze eigenlijk te soepel is om met wat zwaardere pluggen te vissen. Waarop Edwin tegen mij zei "Ik heb nog wel een wat strakkere hengel in mijn garage staan waar ik nooit meer mee vis, die mag je wel hebben". Na een beetje tegensputteren dat ik niet zomaar een hengel wilde hebben, begon het er toch sterk op te lijken dat ik niets te vertellen had. "Oke, ik leen die hengel wel van je, ga ik het gewoon ff proberen" zei ik tegen Edwin. Voor ik het wist stond ik in de garage van Edwin naar mijn toekomstige (toen nog niet wetend) hengel te kijken.

Krap een uurtje later (14.00) stond ik met de geleende hengel een spinner nat te maken. Niets vermoedend deed ik mijn best om mijn spinner strak tegen de overkant aan te gooien. Omdat ik geen strakke hengels gewend ben was dit niet echt een gemakkelijke opgave. Bij de vierde of vijfde worp krijg ik een enorme klap op mijn (geleende) hengel. Al gauw had ik door dat er iets ongewoons was aan de dril. Tot mijn verbazing heb ik een karper precies in de eerste vinstraal van zijn rugvin gehaakt (geen wonder dat de dril zo hevig was). Na de karper in het water van zijn benarde positie bevrijd te hebben ben ik meteen verder gegaan om de hendel beter onder de knie te krijgen. Nog geen twee worpen later pats.... nu echt een aanbeet. Door het wat onwennige gevoel van de hengel verspeel ik helaas een leuk snoekje.

Een kleine 10 minuten later komt Jesse aanstappen met zijn hengel in zijn hand. Na het vertellen van het verhaal van de karper hebben we nog een kwartiertje op deze stek gevist zonder verder resultaat. Hierop besloten we te gaan verkassen naar een andere sloot. Aangekomen bij deze sloot en een worp of twintig verder (ik heb hier de hengel al aardig onder controle) is het weer raak boem...... Ik wist meteen dat het weer mis was. De vis ging er als een kogel vandoor, aan het einde van de dril bleek dat ik dit keer een karper met een 7" rapala in zijn staart gehaakt had. "Het moet niet gekker worden" zei ik tegen Jesse. Het werd hoog tijd om een water op te zoeken waar de kans op het vals haken van een karper vrijwel nihil is. Hierop besloten wij naar het Noord Hollands kanaal te gaan.

Aangekomen bij de nieuwe stek verander ik het aas van rapala naar shad. Ik laat mijn shad zakken, haal hem een keer of drie een klein stukje van de bodem boem... Een harde felle aanbeet verblijd mij. Maar ik juich te vroeg, de vis geeft een paar stoten door mijn slip waarna vervolgens mijn lijn breekt en ik niet alleen mijn shad kwijt ben maar ook de vis. Tijdens het balen en het opnieuw optuigen van mijn hengel krijgt Jesse een knal van een aanbeet. "Snoekbaars?" vraag ik "Yup en een mooie ook, ik denk hoog in de vijftig cm." Op de kant blijkt de snoekbaars 60 cm te zijn, een nieuw persoonlijk record voor Jesse. Ik baalde nu nog meer en was vastbesloten "Ik ga wat vangen".

Binnen tien minuten krijg ik weer een harde felle knal op mijn shad, en dit keer verspeel ik de vis niet. Een mooie snoek van rond de zestig cm maakt mijn dag weer goed. Na de snoek terug gezet te hebben en het controleren van mijn haak ga ik weer verder met het vissen vlak onder de kant. Nog geen drie stappen verder pats..... weer een harde felle aanbeet. Ik wist meteen dat dit weer een snoek moest zijn, opvallend was wel dat deze snoek na de harde en felle aanbeet als een stok in het water ging liggen waarna ik de vis snel kon landen en wat blijkt, de snoek was nog versuft van zijn vorige strijd tegen een visser. Het was namelijk precies dezelfde snoek als van drie stappen terug.

Een half uur later (17.30) besluiten Jesse en ik om weer huiswaarts te gaan. Met een tevreden gevoel liep ik langs de kant terug richting de fiets. Halverwege dacht ik "laat ik er eens een plug op zetten dan kan ik slepend richting de fiets toch nog ff vissen. Bijna iedere visser heeft in zijn koffer wel zo´n plug of spinner liggen die hij al jaren heeft, maar nog nooit ook maar een schub ermee heb kunnen vangen. Zo´n plug heb ik dus ook, en juist die zette ik op mijn hengel. Al lopend/slepend met mijn plug zit ik opeens vast. Heel log en langzaam komt mijn plug naar mij toen alsof ik een plastic zak aan mijn haak heb. Omdat deze (vermeende) zak langzaam door mijn slip heen gaat, draai ik mijn slip een paar klikjes strakker. Tijdens het verstellen van mijn slip voel ik de logge massa opeens beuken....... "Yo hangen" schreeuw ik naar Jesse "What the ...." roept hij terug. Al beukend krijg ik de vis naar de oppervlakte en zie opeens twee glazige snoekbaars ogen mij aankijken. "Snoekbaars" roep ik naar Jesse "Groot?" vraagt hij "In de zestig" zeg ik. Op de kant blijkt het een mooie snoekbaars van 66 cm te zijn, gevangen op mijn aloude plug.

Na het vangen van de snoekbaars van 66 cm zijn Jesse en ik naar huis gegaan. Het was een mooie en zeer verrassende dag vissen. Thuis heb ik Edwin opgebeld en het hele verhaal in steno verteld. "Dus mijn hengel is nu, jouw hengel?" zegt Edwin aan het einde van het verhaal. Het enige dat ik nog kon zeggen "Edwin je bent gek, bedankt voor de hengel!"
 

Oscar.

5 Top